Danielle Kempers- Danielle Kempers
Het missende 4e trimester: hoe je je baby hierbij kunt helpen
Bijgewerkt op: 1 feb.
Voor nieuwe ouders komt er een hoop op ze af wanneer de baby eenmaal geboren is. Tijdens de zwangerschap zijn ze vast voorbereid op de bevalling en ze gaan deze vol vertrouwen tegemoet. Maar dan is je baby ineens geboren en heb je direct de verantwoordelijkheid voor dit kleine mensje. Je baby kijkt je vol vertrouwen aan en verwacht dat jij wel weet wat je moet doen. Natuurlijk leert de kraamzorg je hoe je je baby in bad moet doen of hoe je een luier verschoont. Maar de essentiële dingen die je helpen om het leven met een baby makkelijker te maken heeft nog niemand je geleert (tenzij je de Happiest Baby Ouderschapscursus hebt gevolgd 😉)
Wanneer je ouders terugvraagt wat ze anders hadden willen doen dan krijg je vooral terug dat ze beter voorbereid hadden willen zijn.
Waarom je baby doet wat hij doet
Wanneer je baby geboren wordt, verandert er veel voor hem. Hij was gewend aan een warme, donkere en natte omgeving. Het geluid was gedempt en overstemt door een constant geruis. Het enige wat hij continue duidelijk hoorde was de hartslag en bloedstroom van zijn moeder. Honger had hij niet, de voeding kreeg hij continue via de navelstreng. Af en toe nam hij eens een slokje van het zoete vruchtwater en wanneer hij plaste verdween dit in het warme water om hem heen. Zijn bewegingen werden vertraagd door het vruchtwater en bovendien ook nog eens beperkt door de baarmoeder. Zodra hij een arm of been uitstrekte voelde hij de geruststellende aanwezigheid van de baarmoeder. Hij had zijn handjes meestal in de buurt van zijn gezichtje zodat hij daar op kon sabbelen wanneer hij daar behoefte aan had.
Bovendien had hij zijn moeder 24/7 bij hem, hij was dus nooit alleen en voelde zich veilig en geborgen.
En dan......... kom je ineens in een wereld waar het niet alleen licht en koud is maar waar je ook nog eens geconfronteerd wordt met harde geluiden, je een luier en kleding aan krijgt en je zelf je best moet doen om te zorgen dat je geen honger krijgt. De voeding gaat niet meer via de navelstreng maar je moet dit zelf drinken. Je moet zuigen en slikken en zorgen dat jet tegelijkertijd ook nog adem kunt halen. Doordat je maag het formaat heeft van een amandel (de eerste 2 dagen) tot die van ei (1 maand oud) heb je snel weer honger, dit gevoel is sowieso helemaal nieuw want in de baarmoeder kende je dit niet.
Je slaat om je heen, op zoek naar de bescherming die je kende. Als klap op de vuurpijl lig je ook nog eens alleen, plat op je rug in een bedje en snap je niet waar die persoon is die je al die maanden gedragen heeft. Diegene waar je één mee was... Je moeder! Zolang je haar niet kan voelen, ruiken, horen of zien is het voor jou als of ze niet bestaat. En dus ga je huilen... het is de enige manier waarop je kunt laten weten dat je iets wilt. De enige manier die jou in staat stelt om met anderen te communiceren.